Selecteer een pagina

10 Vragen aan…

7 jun 2019

De kledingcommissie zorgt er samen met de kap & grime-commissie voor dat alle spelende MusicalMakers er op het podium pico bello uitzien. Uit welke leden bestaat deze commissie en hoe gaan ze te werk? We gaven het woord aan Nikkie, lid van de kledingcommissie. Dwergpapegaai Pip luisterde, zittend op het laptopscherm, aandachtig mee.

Nikkie, om maar meteen met deze (inmiddels) traditionele vraag te beginnen; MusicalMakers ziet zichzelf graag als een grote familie. Welk familielid ben je hierin en waarom?

O nee, wat gemeen om met zo’n lastige vraag te beginnen (lacht). Als een nicht of tante zie ik mezelf in elk geval niet. Ik zou zeggen dat ik ben binnengekomen als het stille, kleine zusje en inmiddels ben doorgegroeid naar de stille, gezellige, gesettelde en oudere tevreden zus.

Je bent inmiddels zo’n zeven jaar lid van de vereniging. Ben je ook al zolang bij de kledingcommissie?

Ik zit eigenlijk pas sinds Ketters, de vorige productie, in deze commissie. Toen ik bij MusicalMakers kwam, was de organisatie namelijk anders. Er waren geen echte commissies maar meer groepjes die bepaalde dingen deden: kostuums maken, het podium regelen enz. De commissies zelf bestaan pas sinds een paar jaar.

Wie zitten er allemaal in de kleding- en kap & grime-commissie? Kun je behalve over jezelf ook iets meer over de andere leden vertellen (in de zin van taakverdeling of rol in de commissie)?

De kledingcommissie bestaat uit vijf leden; Jes, Jan, Jas, Marieke en ik. Ter verduidelijking; de eerste drie zijn Jessica, Janneke en Jasmijn.  

Jasmijn is de voorzitster. Zij maakt geen eindbeslissingen maar is het aanspreekpunt en zorgt dat dingen in goede banen worden geleid. Ze houdt bijvoorbeeld de planning in de gaten, heeft contact met het bestuur enz.

Ikzelf ben de tussenpersoon voor het kleding & kap- en het 3-koppige grimeteam. Dat team is extern en heeft in het verleden vaker met ons samengewerkt. Voor het zomerreces willen ze nog naar een doorloop komen kijken om ideeën op te doen. 
De rest van het team heeft in zoverre geen speciale taken; we zijn daarin allemaal gelijk.

Jij bent daarnaast ‘hoofd kap/grime’. Is dat omdat je inmiddels een ‘oude rot’ bent of omdat het van moeder op dochter is overgegaan?

Mijn rol kwam eigenlijk gewoonweg zo uit. De commissie bestond eerst uit Marieke, Jasmijn en ikzelf.

Theater heeft me altijd heel erg getrokken; ik ben ermee opgegroeid. Mijn moeder was docente theatergrime en gaf cursussen. Ik ben als dramatherapeut afgestudeerd en heb daarna nog lang getwijfeld of ik verder zou gaan met de opleiding kostuum & theater design of theaterdocent worden.

Ik vind kostuums gewoon leuk – net als de vormgeving van het theater. Wat dat betreft vond ik het bij Ketters vanwege het vele ‘jurk werk’ en de historische achtergrond al vet. Voor Jack the Ripper is dat niet anders.

Het is september 2018. Jack the Ripper is de nieuwste productie van MusicalMakers en de kledingcommissie komt voor het eerst bij elkaar. Hoe ziet zo’n eerste ‘meeting’ eruit? 

Bij het terugbrengen van de kleding van Ketters naar Samantha zijn we meteen gaan kijken wat er bij haar hing om te kunnen gebruiken voor Jack. In juli vorig jaar volgde al een eerste screening.

Ook zochten we op internet (met name Pinterest) naar kleding uit 1888 en gebruiken we kleding uit eerdere voorstellingen. We hebben in dat opzicht altijd voor de langere termijn geïnvesteerd en kunnen daarmee kleding als het ware ‘recyclen’.

Nog andere opties die wij meenemen zijn veilingen afgaan en kleding zelf maken. Bij dat laatste speelt Jasmijn met haar mode- en design achtergrond een belangrijke rol.

 

Uiteindelijk is het plaatje rond en het budget bepaald. Wat is de huidige stand van zaken voor Jack the Ripper?

We hebben in eerste instantie, net als bij de vorige productie, gelukkig veel kleding kunnen lenen via het netwerk dat we in de loop der jaren hebben opgebouwd.

De eerste grote klus was de hoofdrolspelers aan te kleden voor een promotiefilmpje dat vorige maand (red. mei) is gemaakt.
Voor de rest gaan we natuurlijk niet te veel verklappen (lacht), maar het staat veelal gewoonweg nog niet definitief vast.

We houden de voortgang bij in een bestand dat Marieke heeft gemaakt. Daarin staat per persoon (in volgorde van de rollen) beschreven wat we nodig hebben. Dat komt ook erg van pas voor de dubbelrollen. Plaatjes die we waar dan ook vinden, plakken we erbij. Zo weten we precies wie we nog wel en niet moeten ‘aankleden’.

In hoeverre heeft de trip naar Londen van afgelopen januari iets voor jullie opgeleverd? Tijdens de Jack the Ripper-tour, die de vereniging daar gemaakt heeft, hoorden we bijvoorbeeld dat Jack helemaal geen hoge hoed droeg (zoals hij vaak wordt geportretteerd) maar slechts een simpele pet. Was dat voor jullie ook nieuw? En wat krijgt ‘onze Jack’ uiteindelijk op zijn bol? 

Die trip naar Londen was top; het was ‘leuk’ om in Whitechapel, waar het zich tenslotte allemaal heeft afgespeeld, te hebben rondgelopen.

We hebben in dat weekend ook enkele vintage markten bezocht en jasjes gevonden die we nodig hadden. Maar ja, je voelt hem al aankomen, er hing ook een leuk (Londens) prijskaartje aan. Als vereniging moet je altijd overwegen welke uitgaven je doet. Toen ik in maart even terug was, hingen de jasjes er nog wel…

Wat betreft het hoofddeksel van Jack; dat was voor ons ook een verrassing om te horen. Maar we gaan voor het theatrale, de hoge hoed blijft dus gehandhaafd.

Wat heb je geleerd van voorstellingen uit het verleden met betrekking tot kleding en de organisatie daaromheen?

Als ik voor mijzelf spreek, kan ik zeggen dat ik me helemaal thuis voel in deze commissie. Ik heb in het verleden, bij de musical Catriona, ook een tijdje in de PR-commissie gezeten, maar gemerkt dat dat niet zo mijn ding is. Ik laat dit graag aan anderen over – bijvoorbeeld aan jullie (lacht).

Erg fijn aan het werken met commissies vind ik dat we nu veel zelf kunnen doen en daarbij ook meer verantwoording dragen. We hoeven minder vaak in eerste instantie bij de leden rond te vragen om te kijken wat ze zelf thuis hebben hangen. Dat gebeurde vroeger regelmatig met bijvoorbeeld schoenen of rokken.

Hoewel Samantha een duidelijk beeld heeft – wat erg handig is bij het nemen van beslissingen – geeft ze dat ons niet direct. Wij leggen haar dingen voor (zoals een bepaald beeld voor een persoon) en overleggen dat met haar. Op die manier kan zij zich nog meer focussen op het regisseren.

Ook het bestand van Marieke (red. zie boven) geeft meer overzicht. Zij gebruikte zo’n bestand al voor Ketters. Op die manier kunnen we de kostuums afvinken als ze beschikbaar zijn.  

Wat is je grootste wens voor de toekomst in de commissie?

Dat we mooie kostuums en een mooi toneelbeeld kunnen blijven maken. We hebben een fijn team dat goed samenwerkt en hopelijk nog heel lang bij elkaar blijft.

Vul in: Jack the Ripper wordt top vanwege de mooie kleding- kap & grime óf vanwege jouw rol als Michael Maybrick, de zus van Jack?

Hmmm…dan zeg ik toch de kostuums. Dat is immers het totaalplaatje. En daarin kan ik natuurlijk ook schitteren (lacht).

Als ik mezelf met Michael vergelijk, is mijn wens wel om iets extravaganter te durven zijn. Aan de andere kant bedriegt ze en dat zou ik dan weer nooit doen. Michael houdt van alle aandacht maar is altijd bang dat haar grootste geheim van haar succes ontdekt wordt. Ik verheug me er erg op haar te mogen spelen! 

 

Wij kijken ook uit naar de voorstellingen en zijn zeer benieuwd zijn hoe iedereen er eind oktober op het podium in de Vasim uit zal zien.

Dank voor je tijd, Nikkie en toitoitoi met de kleding- en kap & grime commissie!